Πρόγραμμα

Πρόγραμμα

Ζωγραφική      

Γνωριμία με υλικά και τεχνικές της ζωγραφικής.

Υλικά Ζωγραφικής για Παιδιά

Στο Εργαστήρι Παιδικής Τέχνης τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν πολλά διαφορετικά υλικά ζωγραφικής:

Χαρτιά διαφόρων ποιοτήτων ανάλογα τη χρήση τους. Τα γνωστά σε όλους μας χαρτιά Α4 χρησιμοποιούνται για προσχέδια. Τα παιδιά κάνουν πάνω σ’ αυτά όσες δοκιμές χρειάζονται μέχρι να νιώσουν σίγουρα πως μπορούν να αποδώσουν με επιτυχία το θέμα τους. Τότε περνάνε στο τελικό χαρτί που είναι συνήθως το χαρτί ακουαρέλας σε διάφορα μεγέθη, ανάλογα το θέμα.

Το χαρτί του μέτρου σε μεγάλο μέγεθος χρησιμοποιείται για ελεύθερη ζωγραφική. τα χαρτιά γλασέ, γκοφρέ και κάνσον σε διάφορα χρώματα χρησιμοποιούνται για κολλάζ και κατασκευές. α βελουτέ ταιριάζουν ωραία με τα λαδοπαστέλ καθώς και το μακετόχαρτο.

Χρώματα ποικίλων υλικών, όπως μαρκαδόροι, ξυλομπογιές, λαδοπαστέλ, ακουαρέλες, τέμπερες, ακρυλικά χρώματα, χρώματα για ύφασμα, χρώματα για μέταλλο κ.λ.π. Μέσα από συγκεκριμένα θέματα τα παιδιά διδάσκονται με ποιους τρόπους χρησιμοποιείται το κάθε υλικό, ποίες είναι οι ιδιαιτερότητές του και πάνω σε ποιο υλικό δουλεύεται καλύτερα το καθένα.

Πινέλα πολλά διαφόρων μεγεθών και ποιοτήτων είναι απαραίτητα στη ζωγραφική. Τα παιδιά συνήθως όλων των ηλικιών έχουν την τάση να χρησιμοποιούν μόνο ένα πινέλο για όλα.

Χρειάζεται να διδαχτούν ότι τα μεγάλα και πλακέ πινέλα είναι βολικά όταν έχουμε να καλύψουμε μια μεγάλη επιφάνεια, άλλα όσο μικραίνει η επιφάνεια, τόσο χρειάζεται να μικραίνουν και τα πινέλα προκειμένου να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα πολύ μικρά σχέδια χρειάζονται λεπτό και στρόγγυλο πινέλο. Αυτό απαιτεί αρκετή εξάσκηση των παιδιών στη σωστή χρήση του.Τα πινέλα της ακουαρέλας πάλι είναι διαφορετικά από τα άλλα, πολύ μαλακά και στρογγυλά ακριβώς ότι χρειάζονται τα χρώματα με πολύ νερό.

Μολύβια και κάρβουνο για τη δημιουργία ασπρόμαυρων έργων με φωτοσκίαση χρησιμοποιούν οι μεγαλύτεροι μαθητές ηλικίας 10 ετών και πάνω που έχουν αποκτήσει ήδη αρκετή εμπειρία στη ζωγραφική. Τα θέματα τους είναι συνθέσεις εκ του φυσικού, δηλαδή δύο η και περισσότερα αντικείμενα πάνω σε ένα τραπέζι, οπού προσπαθούν να αποδώσουν ακριβώς αυτό που βλέπουν. Για να το καταφέρουν αυτό διδάσκονται την μέτρηση, την απόδοση προοπτικής και τη φωτοσκίαση.

Αυτής της ηλικίας παιδιά αρχίζουν να δουλεύουν και σε καμβά που είναι μουσαμάς τεντωμένος σ’ ένα ξύλινο τελάρο. Ο καμβάς δουλεύεται κυρίως με ακρυλικά χρώματα πάνω σε καβαλέτο. Η ανάγλυφη υφή του κάνει πιο δύσκολο το άπλωμα του χρώματος απ’ ότι στο χαρτί και η στήριξή του στο καβαλέτο απαιτεί σταθερότητα στο χέρι, γι’ αυτό και είναι καταλληλότερος για μεγαλύτερα παιδιά.

Τεχνικές Ζωγραφικής

Οι τεχνικές ζωγραφικής είναι πάρα πολλές όσες και οι καλλιτέχνες. Ο καθένας κάθε φορά δημιουργεί και καινούριες ανάλογα με τη φαντασία του.Οι τεχνικές ωστόσο που διδάσκονται στο εργαστήρι είναι οι πιο απλές και βασικές.

Το Κολλάζ είναι μία τεχνική που γινεται με πολλούς τρόπους. Μπορούμε να δημιουργήσουμε έργα κολλώντας χαρτιά που έχουμε συλλέξει από διάφορα έντυπα, κολλώντας χαρτιά που έχουμε ζωγραφίσει η και τα δύο. Μία άλλη ενδιαφέρουσα τεχνική που διδάσκονται τα παιδιά είναι η δημιουργία έργων με μικτά υλικά.

Στην τεχνική αυτή μαθαίνουν πως να χρησιμοποιούν περισσότερα από ένα υλικά ζωγραφικής για τη δημιουργία ενός έργου π.χ. μαρκαδόροι και ξυλομπογιές μαζί, παστέλ και ακουαρέλλα, ακρυλικά χρώματα και ακουαρέλλα, ακρυλικά χρώματα και παστέλ και πολλά άλλα.

Σε ένα χαρτί που έχουμε απλώσει διπλή στρώση χρώματος, χρησιμοποιούμε ένα αιχμηρό εργαλείο για τη χάραξη και αφαίρεση χρώματος από την δεύτερη στρώση, ώστε να αποκαλυφθούν τα χρώματα από τη πρώτη στρώση. Το στένσιλ είναι μια πολύ γνωστή και με πολλές εφαρμογές τεχνική. Με την τεχνική αυτή παράγουμε δύο εικόνες, όπου η μία είναι το θετικό και η άλλη το αρνητικό.

Γνωριμία με διάσημους ζωγράφους

Μέσα από προβολή εικόνων τα παιδιά γνωρίζουν τη ζωή και το έργο διάσημων καλλιτεχνών και διάσημων ζωγράφων. Μαθαίνουν για την εποχή που έζησε ο κάθε ζωγράφος για τον πολιτισμό της εποχής και τα ρεύματα της τέχνης. Συζητώντας για τα στοιχεία που διαμόρφωσαν τον καλλιτέχνη -οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες, επιρροές από άλλους ζωγράφους της εποχής- τα παιδιά μπορούν καλύτερα να κατανοήσουν την θεματολογία και την τεχνοτροπία του.

Κατόπιν τα παιδιά καλούνται να εμπνευστούν από το έργο του καλλιτέχνη που κάθε φορά δουλεύουμε, να αφεθούν να νιώσουν και να αξιολογήσουν τα αισθήματά τους, να θυμηθούν σχετικές εμπειρίες και καταστάσεις που βίωσαν και που ένιωσαν με τον ίδιο τρόπο. Τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα οτιδήποτε, όταν προέρχεται από την προσωπική τους εμπειρία.

Όταν μάθουν ότι οι καλλιτέχνες αναπτύσσουν ιδέες από τις εμπειρίες τους και χρησιμοποιούν ορισμένα υλικά για να εκφράσουν αυτές τις ιδέες, τότε η τέχνη αποκτά νόημα για τα παιδιά και νιώθουν ότι και οι δικές τους προσπάθειες είναι αυθεντική τέχνη. Μετά από αυτή τη διεργασία, καλούνται να δημιουργήσουν μια δική τους προσωπική εικόνα, που θα περιέχει όμως τα βασικά στοιχεία της τέχνης του κάθε ζωγράφου. Το πλαίσιο στο οποίο το παιδί μπορεί να καταλάβει τον τρόπο εργασίας του καλλιτέχνη είναι η ίδια η καλλιτεχνική εργασία του παιδιού.

Τα οφέλη όλης αυτής της διεργασίας είναι πολλαπλά. Τα παιδιά μαθαίνοντας στοιχεία της Ιστορίας της Τέχνης, γνωρίζουν την πολιτιστική τους κληρονομιά και καλλιεργείται η πολιτισμική τους ταυτότητα. Μαθαίνουν ότι στην τέχνη δεν υπάρχουν περιορισμοί και όρια στην έκφραση, αντίθετα υπάρχουν πολλοί τρόποι θέασης και ερμηνείας του κόσμου, που είναι κάθε φορά σεβαστές.

Και ακόμη όπως ο κάθε καλλιτέχνης επιλέγει το υλικό που τον εκφράζει περισσότερο ανάμεσα σε πολλά άλλα, τα παιδιά μαθαίνουν ότι τα προβλήματα δεν έχουν μόνο μία λύση αλλά πολλές. Έχοντας κατακτήσει αυτές τις γνώσεις εμπλουτίζεται η εκφραστική τους δύναμη και ξεφεύγουν από τα στερεότυπα.

Στο Εργαστήρι τα παιδιά γνωρίζουν κυρίως μοντέρνους ζωγράφους όπως ο Klee, o Kandinsky, o Miro, o Ακριθάκης, ο Μυταράς και πολλοί άλλοι.Η μοντέρνα τέχνη είναι πολύ πιο κοντά σε ότι μπορεί να κατανοήσει και να δημιουργήσει ένα παιδί. Στην κλασική αναπαραστατική ζωγραφική το παιδί μπορεί να κατανοήσει αυτό που βλέπει, αλλά αισθάνεται ματαιωμένο και ανίκανο όταν προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι ανάλογο, γιατί αισθησιοκινητικά δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί.

Η παιδική ζωγραφική άλλωστε έχει τιμητική θέση στη σύγχρονη τέχνη, καθώς διάσημοι ζωγράφοι όπως ο Kandinsky, o Miro, o Klee και άλλοι, έχουν εμπνευστεί από την παιδική τέχνη και έχουν προσπαθήσει να ζωγραφίσουν σαν παιδιά, αναζητώντας μ’ αυτόν τον τρόπο ελευθερία στην έκφραση και άμεση επαφή με το συναίσθημα.

Ο Picasso έλεγε: παλιά ζωγράφιζα σαν τον Ραφαήλ. Μου χρειάστηκε μια ολόκληρη ζωή για να μάθω να ζωγραφίζω σαν τα παιδιά.

Γλυπτική

Γλυπτική είναι η τέχνη της δημιουργίας τρισδιάστατων μορφών, με οποιοδήποτε μέσο. Τα υλικά που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες είναι διάφορα όπως : πέτρα, μάρμαρο, ξύλο, μέταλλο, πηλός, πλαστικό και πολλά άλλα. Είναι επίσης δυνατό να χρησιμοποιηθούν περισσότερα από ένα υλικά για την κατασκευή ενός γλυπτού. Η κινητική γλυπτική τέλος αποτελεί μια ιδιαίτερη εξέλιξη στη γλυπτική του 20ού αιώνα.

Τα μικρά παιδιά του νηπιαγωγείου μπορούν να χειριστούν τα πιο μαλακά υλικά, όπως η πλαστελίνη και ο πηλός. Με την πλαστελίνη είναι αρκετά εξοικειωμένα στο να δημιουργούν διάφορες μορφές, καθώς τη χρησιμοποιούν στο σπίτι και στο σχολείο. Ο πηλός χρησιμοποιείται σ’ αυτή την ηλικία όπως η πλαστελίνη. Διαφορετική χρήση του πηλού σε μεγαλύτερες ηλικίες αναφέρεται στην πηλοπλαστική.

Τα μεγαλύτερα παιδιά από τρίτη δημοτικού και πάνω μπορούν να δημιουργήσουν γλυπτά από σύρμα, ανάγλυφα σε μεταλλικά φύλλα αλουμινίου η χαλκού, ξύλινα γλυπτά και συναρμολογούμενα και κινητικά γλυπτά.

Τα γλυπτά από σύρμα

Τα γλυπτά από σύρμα είναι ανθρώπινες φιγούρες που στηρίζονται σε μια ξύλινη βάση και εκφράζουν μια στάση, μια κίνηση η μια ανθρώπινη κατάσταση. Τα παιδιά διδάσκονται κατ’ αρχήν τις σωστές ανθρώπινες αναλογίες πάνω σε μοντέλο και δημιουργούν προσχέδια σε χαρτί. Αφού εξασκηθούν όσο χρειάζονται στο χαρτί έπειτα με το χοντρότερο σύρμα δημιουργούν τον σκελετό της φιγούρας, προσπαθώντας να τηρήσουν τις σωστές αναλογίες.

Κατόπιν τυλίγουν σφιχτά τον συρμάτινο σκελετό με λεπτό σύρμα όσο χρειάζεται για να μην φαίνεται και για να αποκτήσει το γλυπτό τον επιθυμητό όγκο. Κατασκευαστικά το γλυπτό είναι έτοιμο. Τώρα το κάθε παιδί θα δώσει στο γλυπτό του τη στάση που επιθυμεί λυγίζοντας τις αρθρώσεις του και στερεώνοντας το στη βάση του.

Ανάλογα με την έμπνευση του παιδιού και το τι θέλει να εκφράσει, μπορεί να εμπλουτίσει το γλυπτό του με αντικείμενα που θα κρατάει η θα φοράει η θα βρίσκονται γύρω του. Τα αντικείμενα αυτά τα δημιουργεί το κάθε παιδί με σύρμα, κομμάτια από μεταλλικά φύλλα (αλουμινίου, χαλκού), διάφορες βίδες, καρφιά και παξιμάδια.

Τα ανάγλυφα σε μεταλλικά φύλλα χαλκού η αλουμινίου, γίνονται με σκληρά εργαλεία,ώστε να πιεστεί η επιφάνειά τους και από τις δύο πλευρές. Κατόπιν κολλούνται πάνω σε ξύλινη επιφάνεια για σταθεροποιηθεί η μεταλλική πλάκα. Έτσι τα ανάγλυφα είναι έτοιμα να τα κρεμάσουμε σε κάποιο τοίχο αν θέλουμε.

Ανάγλυφα πάνω σε ξύλινη επιφάνεια μπορούμε επίσης να δημιουργήσουμε με διάφορα μεταλλικά αντικείμενα όπως σύρμα, καρφιά, βίδες, παξιμάδια, κομμάτια από μεταλλικά φύλλα και πολλά άλλα. Όλα αυτά τα κολλάνε τα παιδιά πάνω στο ξύλο με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζουν αρμονικά και να εκφράζουν το θέμα που διάλεξε το κάθε παιδί.

Τα ξύλινα γλυπτά δημιουργούνται από κομμάτια ξύλου έτοιμα κομμένα που συναρμολογούνται μεταξύ τους με ξυλόκολλα. Τα παιδιά προσπαθούν να τα ταιριάξουν με τέτοιο τρόπο ώστε το αποτέλεσμα να ανταποκρίνεται στο θέμα που διάλεξαν να εκφράσουν. Έπειτα ζωγραφίζουν τις τρισδιάστατες δημιουργίες τους και τις κολλάνε πάνω σε ξύλινη βάση.

Τα συναρμολογούμενα κινητικά γλυπτά (όπως του Calder) είναι γλυπτά μεταλλικά, που κινούνται κάποια μέρη τους είτε μηχανικά, είτε με τον αέρα, είτε με ηλεκτρισμό. Αυτό που γοητεύει τα παιδιά και προσπαθούν να καταφέρουν, είναι το γλυπτό τους να κινείται χωρίς να χάνει την ισορροπία του. Τα γλυπτά αυτά δημιουργούνται από μεταλλικά τμήματα που ενώνονται μεταξύ τους. Χρησιμοποιούμε σύρμα, μεταλλικές ράβδους, κομμάτια από φύλλο αλουμινίου που μπορούν να βαφτούν με ειδικά χρώματα για μέταλλο και ότι άλλο μεταλλικό αντικείμενο κριθεί κατάλληλο.

Για την καλή ισορροπία των γλυπτών χρειάζεται τα παιδιά να βρούνε το κέντρο βάρους τους, ώστε να σταθούν καλά στις βάσεις τους και να μπορούν να κινούνται. Στα κρεμαστά γλυπτά η το κέντρο βάρους είναι ακόμη πιο σημαντικό για τη σωστή κίνηση και ισορροπία τους.

Κατασκευές με άχρηστα υλικά

Η πρώτη εμπειρία των παιδιών με την χειροτεχνία και τα άχρηστα υλικά, σημειώνεται όταν κατασκευάζουν από μόνα τους αυτοσχέδια παιχνίδια. Το σκουπόξυλο γίνεται άλογο, το τενεκεδάκι της κονσέρβας ταμπούρλο, ένα χαρτί η ένα κουρέλι κούκλα.

Συχνά τα παιδιά έχουν την συνήθεια να συλλέγουν όμορφα και ενδιαφέροντα αντικείμενα, όπως βότσαλα, κοχύλια, χρωματιστά γυαλιά, χάντρες, μικρά μεταλλικά κομματάκια και οτιδήποτε άλλο μπορεί να τραβήξει την προσοχή τους.

Η αυθόρμητη χρήση όλων αυτών των θησαυρών για την κατασκευή παιχνιδιών και χρήσιμων αντικειμένων, είναι μια πολύ δημιουργική διαδικασία, γιατί τα παιδιά προσπαθούν από μόνα τους να σκεφτούν και να βρουν κατασκευαστικές λύσεις.

Στο Εργαστήρι υπάρχει πάντα ένα απόθεμα από ενδιαφέροντα και άχρηστα υλικά που συλλέγουν τα παιδιά για να χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή.

Τα πολύ μικρά παιδιά 2,5 έως 3,5 ετών ασχολούνται αρκετά με κατασκευές που γίνονται με διάφορα υλικά, έχοντας όμως σαν βάση χαρτιά διαφόρων ποιοτήτων. Χρησιμοποιούμε τέμπερες για χρωμάτισμα, κόλλες, υφασματάκια, χάντρες, διάφορα άλλα υλικά εμπορίου, καθώς και μικροαντικείμενα από τη συλλογή μας. Στα μικρά παιδιά που η σταθερότητα του χεριού τους δεν είναι ακόμη αρκετά αναπτυγμένη ώστε να ανταποκριθούν σ’ ένα ολοκληρωμένο θέμα ζωγραφικής, οι απλές κατασκευές που γίνονται με καθοδήγηση, είναι ακριβώς ότι χρειάζονται για να νιώσουν την ικανοποίηση της δημιουργίας.

Οι κατασκευές με άχρηστα υλικά που δημιουργούν τα μεγαλύτερα παιδιά που έχουν αποκτήσει εμπειρία στη ζωγραφική είναι πολύ κοντά στη μοντέρνα τέχνη. Αυτό που μας ενδιαφέρει σ’ αυτή την ηλικία είναι να δοκιμάσουν να εκφράσουν συναισθήματα, ιδέες, εμπειρίες χρησιμοποιώντας πολλά και διαφορετικά υλικά μαζί.

Το εγχείρημα είναι πολύ δελεαστικό για τα παιδιά, αλλά και δύσκολο. Κατ’ αρχήν χρειάζεται να βρουν την ιδέα και κατόπιν να καταφέρουν να την εκφράσουν με τα υλικά που διαθέτουν. Κάποιες φορές όμως τα υλικά είναι αυτά που προκαλούν συναισθήματα και συνειρμούς και διαμορφώνουν το θέμα. Η δυσκολία είναι πως τα υλικά χρειάζεται να είναι αρμονικά ταιριασμένα και το θέμα τους να έχει εκφραστική δύναμη.

Πηλοπλαστική

Για το μάθημα της πηλοπλαστικής χρησιμοποιούμε κάποια ειδικά εργαλεία. Ξύλινη σανίδα πάνω στη οποία τοποθετείται ο πηλός για να δουλευτεί. Χοντρό πλάστη για να απλώνουμε τον πηλό και να πετυχαίνουμε ένα ομοιόμορφο πάχος και ένα λείο αποτέλεσμα. Μαχαίρια για το κόψιμο του πηλού.

Κόπτες για κουλουράκια και παρόμοια καλούπια με απλά σχήματα για πήλινες πλακέ κατασκευές. Ειδικά εργαλεία σκαλίσματος και εγχάραξης του πηλού, αλλά και διάφορα άλλα καθημερινά μικροαντικείμενα, που αφήνουν ένα όμορφο και ενδιαφέρον αποτύπωμα, όταν τα πιέσουμε στη επιφάνεια του πηλού. Τέλος ειδική κόλλα πηλού (πηλός αραιωμένος με νερό), για να κολλάμε μεταξύ τους τις επιφάνειες που χρειάζεται να ενωθούν.

Για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας το πλάσιμο του πηλού είναι περισσότερο μια εξερεύνηση και ευχαρίστηση της αφής, καθώς δημιουργούν άπειρες μικρές φιγούρες χαλώντας την προηγούμενη για να φτιάξουν την επόμενη. Μπορούν όμως κι αυτά πολύ καλά να χρησιμοποιήσουν τον πλάστη, τα καλουπάκια και τα διάφορα εργαλεία εγχάραξης.

Τα μεγαλύτερα παιδιά μαθαίνοντας να δουλεύουν το πηλό και γνωρίζοντας τις ιδιότητες του, αντιλαμβάνονται ότι είναι ένα υλικό που προσφέρεται για να αναπτύξουν την φαντασία τους και να εκφράσουν τον εαυτό τους. Ο πηλός προσφέρεται στο να εκφράσουν συναισθήματα και ιδέες και να δημιουργήσουν κεραμικά γλυπτά που είναι πολύ κοντά στη μοντέρνα τέχνη.

Οι δημιουργίες των παιδιών από πηλό δεν ψήνονται. Αφήνονται μόνο να στεγνώσουν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, αφού στεγνώσουν να είναι εύθραυστες. Τα παιδιά ενημερώνονται από πριν, πως τα έργα τους μπορεί κάποια στιγμή να σπάσουν. Αυτό δεν μειώνει όμως τη χαρά και την ικανοποίηση που αποκομίζουν από την ενασχόλησή τους με το υλικό αυτό.

Ψηφιδωτό

Η ιστορία του ψηφιδωτού ξεκινά πριν από πολλά χρόνια, από το 3000 π.χ. και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Χρησιμοποιήθηκε παλιά για να διακοσμήσει τους τοίχους και τα δάπεδα εκκλησιών αλλά και άλλων κτηρίων.

Σήμερα χρησιμοποιούμε ψηφιδωτές εικόνες για να διακοσμήσουμε ποικίλα πράγματα. Στο ψηφιδωτό μπορούμε να αποτυπώσουμε διάφορες εικόνες, διακοσμητικά μοτίβα, ακόμη και πρόσωπα με μεγάλη ακρίβεια.

Το ψηφιδωτό είναι μια εικόνα που αποτελείται από πολλές μικρές ψηφίδες διαφόρων χρωμάτων και μεγεθών, εξού και η ονομασία του.

Οι ψηφίδες είναι μικρά κομματάκια από διάφορα υλικά, όπως η πέτρα το γυαλί η το κεραμίδι. Τα υλικά αυτά κόβονται σε μικρά κομματάκια (τις ψηφίδες) με μια ειδική τανάλια.

Το ψηφιδωτό είναι μια ευχάριστη και δημιουργική απασχόληση για τα παιδιά που δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες και τα βοηθά στην εξάσκηση των δεξιοτήτων τους.

Στο Εργαστήρι στο μάθημα του ψηφιδωτού τα παιδιά κάνουν πάντα μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία και στις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο ψηφιδωτό, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο θα δουλέψουν το έργο τους.

Τα μικρότερα παιδιά 4 έως 7 ετών δημιουργούν το ψηφιδωτό τους με έτοιμες κομμένες ψηφίδες. Κολλάνε τις ψηφίδες αυτές, με ειδική λαβίδα, πάνω σε ένα κομμάτι ξύλο με ξυλόκολλα, με τρόπο που να είναι ομοιόμορφα ταιριασμένος μεταξύ τους.

Τα μεγαλύτερα παιδιά 8 και 9 ετών κολλάνε τις ψηφίδες τους με μελόκολλα (ένα μείγμα από αλεύρι μέλι και νερό) πάνω σε διαφάνεια. Αφού στεγνώσει καλά η μελόκολλα, κολλάνε το ψηφιδωτό τους πάνω σε χοντρό κομμάτι ξύλου και αφαιρούν με προσοχή τη διαφάνεια. Η τεχνική ψηφοθέτησης με μελόκολλα είναι η τεχνική που ακολουθούν οι περισσότεροι ψηφοθέτες.

Αυτό που διαφέρει είναι το επόμενο βήμα όπου το ψηφιδωτό τοποθετείται σε τσιμεντοκονίαμα. Αυτή είναι μια δύσκολη διαδικασία που δεν είναι κατάλληλη για μικρά παιδιά.

Τα παιδιά από 9 ετών και πάνω μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ειδική τανάλια για να κόψουν μόνα τους τις ψηφίδες. Οι ψηφίδες που χρησιμοποιούμε είναι κεραμικές ψηφίδες, γιατί κόβονται εύκολα και υπάρχουν σε πολλά ωραία χρώματα.

Τα μαθήματα του ψηφιδωτού

Τα μαθήματα του ψηφιδωτού δεν εντάσσονται μέσα στο πρόγραμμα των διαφόρων τμημάτων. Γίνονται σε διαφορετικές ώρες και είναι προαιρετικά. Κάθε ενότητα ψηφιδωτού είναι ξεχωριστή από τις άλλες και ολοκληρώνεται συνήθως μέσα σε πέντε με έξι μαθήματα. Όσα παιδιά ολοκληρώσουν μια ενότητα, αν το επιθυμούν μπορούν να συνεχίζουν και σε επόμενη ενότητα. Διαφορετικά σταματούν.

Το μάθημα του ψηφιδωτού διδάσκει η ψηφοθέτρια κυρία Λίνα Μπακιρτζή.

Το μάθημα του ψηφιδωτού διαρκεί δύο (2) ώρες την εβδομάδα, και τα δίδακτρα είναι 5 ευρώ το μάθημα.

Επικοινωνήστε μαζί μας για να μάθετε περισσότερα για τα τμήματα του Εργαστηρίου Παιδικής Τέχνης.